Aansluiten vanuit het perspectief van jongeren op Talentstad
Alle Zwolse scholen zijn gekoppeld aan een sociaal werker jeugd en gezin vanuit het Sociaal Wijkteam. Charon de Ruiter is één van hen. Zij werkt bij het Sociaal Wijkteam waarvan ze 12 uur in de week als schoolmaatschappelijk werker op Talentstad werkt. “Ik werk binnen het zorgteam binnen de school, waar ik samen met de intern begeleider(s), orthopedagoog en leerplicht hulpvragen van leerlingen (en hun ouders) laagdrempelig oppak.” Ze werkt graag samen met de jongerenwerkers van Travers Welzijn, óp school.
Charon vindt het erg belangrijk dat er vanuit het perspectief van de jongeren wordt gekeken als er vragen zijn. “Ik kan doorverwijzen naar specialistische hulp, maar in veel gevallen horen de vragen van leerlingen en ouders daar helemaal niet thuis. Er ontbreekt vaak een tussenschakel. Als ik ze doorverwijs naar het jeugd-/jongerenwerk, komen ze daar niet aan. Het is te spannend, te onbekend. Vanuit mijn opleiding ‘Systemisch werken met jeugd’ had ik de opdracht een innovatie ontwikkelen. Ik legde mijn focus op jongerenwerk binnen de school en nam contact op met Yayha (ambulant jongerenwerker in stadsdeel Midden) en Marleen (tienerwerker in Holtenbroek). Yahya en Marleen hebben een groot netwerk, kennen veel leerlingen van onze school. Dat is echt goud waard. Want de verbinding met de wijk, de thuissituatie en school is zó belangrijk.”
“De verbinding met de wijk en de thuissituatie is zó belangrijk”
Vertrouwen en contact
De grootste meerwaarde van de jongerenwerkers binnen de school? “Ze hebben een ontzettend vrije positie, er is geen ‘agenda’. Jongeren voelen dat. Bij een schoolmaatschappelijk werker hebben jongeren soms het gevoel dat ze niet vrijuit kunnen praten. Vertrouwen en écht contact maken is wat deze groep jongeren nodig heeft. Het opbouwen van een relatie tussen jongerenwerker en leerling kan al voldoende zijn om een hulpvraag te verhelpen of te voorkomen. Zo gaat Yahya wel kijken bij voetbalwedstrijden van leerlingen of nodigt hij jongeren uit om deel te nemen aan bijvoorbeeld het zaalvoetbal op vrijdagavond in de Kamperpoort.”
“Soms is het opbouwen van een relatie al voldoende”
Invoegen
Charon vervolgt: “Yahya en Marleen voegen echt in op school. Ze sluiten aan bij lessen of zijn in de pauze in de kantine. Ze zijn geen docent, ze ‘klieren’ soms wat mee. Yahya is vaak aanwezig bij sportlessen. Dat is zo anders dan de rol die ik heb. Ik heb altijd ouders nodig, ik heb heel ander contact met de leerlingen. Ik werk ook preventief, maar als ze bij mij komen is er toch wel vaak een hulpvraag. De rol van de jongerenwerkers is zo laagdrempelig. Ik vind het ontzettend waardevol.”
Vrije tijd
De vrijetijdsbesteding van jongeren is niet altijd goed geregeld. Veel leerlingen kruipen direct uit school achter hun scherm, waar ook weer van alles ontstaat. We proberen dan wel de vrijetijdsbesteding binnen de context van specialistische jeugdzorg te beïnvloeden, maar eigenlijk is dat gek. Je wil ze juist laten ervaren dat ze in hun eigen omgeving ook andere vormen van vrije tijdsbesteding hebben.”
“Het is erg helpend dat de jongerenwerkers aansluiten omdat zij vanuit andere perspectieven naar een vraag kijken”
Vergroten van de doelgroep
Ook de jongerenwerkers hebben contact met ouders, in de wijk waar ze wonen of via ouderavonden. Charon nodigde Marleen uit om te vertellen over de programma’s en activiteiten van het jongerenwerk binnen Travers Welzijn. “De ouders van een meisje spraken haar daar aan en hun dochter deed vervolgens mee aan Vuurkracht. De ouders waren nooit uit zichzelf bij Marleen terecht gekomen, wisten ook niet dat deelname kosteloos is. Nu gaat hun dochter naar de Meidengroep, samen met een vriendinnetje. Zo bereiken we een doelgroep die je niet tegenkomt in de wijk of in de jongerencentra en vergroot je kansengelijkheid.”
Charon is zich ervan bewust dat er veel van jongerenwerkers gevraagd wordt. “Het is zo belangrijk dat zij vanuit hun vrije positie, zonder opdracht en agenda op school aanwezig kunnen zijn. Die vrije positie moeten we goed bewaken.”