Bewoners van de Zeeheldenbuurt Herman en Natascha zien gelukkige gezichten bij ‘Steek van Wal’
In maart 2024 konden belangstellenden meelopen met de audiotour ‘Steek van Wal’ van theatermaker Thomas Timo Bruinsma, dwars door de Zeeheldenbuurt. De wandeling door verschillende straten in deze volkswijk gaf een inkijkje in de hoe de mensen in deze wijk met elkaar leven. Thomas Timo interviewde hiervoor zes bewoners, waaronder Natascha en Herman.
Natascha: “Ik zat in het zonnetje aan de picknicktafel, toen Thomas Timo samen met Marloes (opbouwwerker in stadsdeel Oost) door de wijk fietsten. Ik vroeg ze of ze zin hadden in een bakje thee. We raakten met elkaar in gesprek. Het contact met Thomas Timo was heel erg vanzelfsprekend, alsof hij al jaren in deze buurt woont.” Ook Herman maakte via Marloes kennis met de ArtEZ-student. “Ze kwamen langs, we zijn heel lang aan het praten geweest. Ik ben 81, maar ik heb geen moment gemerkt dat er zo ontzettend veel leeftijdsverschil tussen ons is. We hebben zoveel lol gehad, dat kan ik niet eens navertellen.”
Zorgen en omkijken
Een aantal maanden later ging Thomas Timo opnieuw de wijk in, bewapend met ‘vriendenboekjes’. Natascha en Herman besloten allebei mee te werken aan de interviews voor de podcast. “Ik mag graag kletsen, dus ik vind het niet erg om mijn verhaal te delen,” vertelt Natascha. “Wat me opviel is dat, hoewel er veel leeftijdsverschil tussen de zes bewoners die geïnterviewd zijn, de verhalen enorm op elkaar lijken. Alleen de tijd is anders. Het zorgen en het omkijken naar elkaar. Dat zit gewoon in deze wijk.” Herman ging direct aan de slag met het noteren van alle dingen die in de wijk zijn verdwenen door de jaren heen. “Ik ging echt 75 jaar terug in de tijd. Fijn om alles op deze manier nog eens te herbeleven. Je beleeft je eigen geschiedenis opnieuw.”
“Je beleeft je eigen geschiedenis opnieuw” – Herman
Vrolijk aan het zwaaien
De audiotour is ontzettend goed ontvangen in de wijk. Natascha: “Iedereen was enthousiast. Echt fantastisch. Als je achteraf de mensen spreekt, is het een periode wel druk geweest in de wijk.” Herman deed tijdens een van de eerste tours de deur open voor de groep die aan het lopen was. “Ja, dat was natuurlijk niet de bedoeling want ik praatte door de audiotour heen. Dus ik bleef de keren daarop maar achter het raam zitten. Mensen zijn heel vrolijk en enthousiast. Ze zwaaien ook altijd even. En er zijn nog steeds mensen die de tour lopen.”
Noaberschap
Op de vraag waarom het ‘noaberschap’ – zoals Natascha het noemt – zo sterk is in de Zeeheldenbuurt, moeten ze beiden even nadenken. “Wij weten niet beter dan naar elkaar om te kijken. Ik kan me indenken dat het in een nieuwe wijk tijd kost om een basis tussen bewoners te leggen. Zo’n wijk heeft nog geen geschiedenis die ze bindt. Begin maar eens met een half uurtje in de voortuin zitten, kopje koffie erbij. Of met een simpel ‘goedemorgen’. Dat neemt al eerste drempels weg.”
“Begin maar eens met een half uurtje in de voortuin zitten” – Natascha
Zo trots!
Natascha en Herman liepen zelf ook mee met de audiotour. “Ik wou echt graag met een groep mee, om te kijken hoe ze reageren. Ik heb alleen maar gelukkige gezichten gezien,” blikt Herman terug. “Ik ben zo opgevoed dat je voor elkaar klaar moet staan. Als ik een kaartje naar iemand stuur, zet ik er altijd op: ‘PS. Wees lief voor elkaar’.” De audiotour maakte een positieve impact op de wijk, op de deelnemers én op de bewoners die meewerkten aan de tour. “Het raakte mij heel erg,” vertelt Natascha verder. “Ik ben zo trots! De verhalen zijn intens. En het feit dat er zo weinig verschillen zijn tussen mensen die wel in leeftijd verschillen, hoe Vanessa vertelt over de speeltuin. De verhalen van Beman waar ik als kind aan terug kan linken. En hoe Thomas Timo het in elkaar heeft gezet. Echt fantastisch.” Natascha – de vrouw die graag kletst – is even sprakeloos…