‘Bart is voor mij de rots in de branding’

Als veertienjarige kwam Quinlan wel eens naar de zaalvoetbalactiviteit van jeugdwerker Stefan. Quinlan gíng wel, maar voelde zich er niet erg op zijn gemak. Daarom stelde Stefan aan zijn collega – ambulant jongerenwerker Bart – voor om eens bij Quinlan langs te gaan. Bart raakte met Quinlan in gesprek, onder andere over school. ‘We kwamen erop dat ik een snuffelstage zocht, en die mocht ik wel bij Bart lopen,’ vertelt Quinlan. Dat was de start van een mooi proces, waarbij Bart Quinlan langs de zijlijn kon aanmoedigen om grote beslissingen te nemen.

Succeservaringen

Via zijn snuffelstage bij het ambulant jongerenwerk deed hij succeservaringen op. Zo veranderde zijn rol van deelnemer aan Jeugdland naar vrijwilliger bij het zomerfestival in Diezerpoort. ‘Ik ben daar niet meer weg te denken. Kinderen in de wijk herkennen mij nu als ‘meester’ van Jeugdland, daar ben ik erg trots op. Kinderen vermaken is echt heerlijk,’ vertelt Quinlan. ‘Het is echt een win-winsituatie voor mij: kinderen blij, ik blij.’

Quinlan op een sportveldje

Stoppen met school

Quinlan ging door een moeilijke fase op school. Bart: ‘Jij vertelde mij dat het niet lekker liep, gaf aan dat het te veel van jou vroeg en dat je graag eerst een tijdje wilde werken’. School kon zich vinden in de behoefte van Quinlan om te stoppen met school. Na veel overleg met school, gesprekken met Bart en Quinlans moeder, besloot Quinlan uiteindelijk zelf definitief te stoppen met school. ‘Voor mij was het best zoeken,’ legt Bart uit, ‘want ik wilde Quinlan natuurlijk helpen, maar ik kon niet zomaar een baan voor hem regelen. We kregen de tip om naar de Doorstroomcoach van het Sociaal Wijkteam te gaan. Die heeft meegekeken in wat Quinlan graag zou willen en waar hij goed in is.’ Quinlan werd kwam in het doelgroepenregister, waardoor hij in aanmerking kwam voor een baan waarbij je iets meer ondersteuning krijgt. Vanuit Tiem werd een Jobcoach aangehaakt en vanuit deze driehoek die om Quinlan heen staat, is hij inmiddels vijf dagen in de week aan het werk.

Mijlpaal

Het moment dat Quinlan het contract bij zijn eerste werkgever ondertekende, is voor zowel Quinlan als Bart een moment om niet snel te vergeten. ‘Ik was supertrots toen jij dat contract tekende,’ vertelt Bart. ‘We liepen samen met een grote glimlach op onze gezichten weer naar buiten.’

Quinlan en jongerenwerker Bart zitten op een hekje

Mensen die naast je staan

Quinlan vindt het heel waardevol dat er – naast zijn moeder – mensen naast hem stonden in het hele proces. ‘Het voelt fijn om mensen om je heen te hebben die je de kans geven om iets te doen met de dingen waar je tegenaan loopt. Als een rots in de branding. Dat doet heel veel met je. Zonder het wekelijkse contact met Bart waren de afgelopen jaren wel moeilijker voor mij geweest.’ Voor Bart was het net zo’n bijzonder proces: ‘Hij heeft het zelf gedaan, hij heeft ontzettend veel verantwoordelijkheid genomen over zijn eigen proces. Daar ben ik ontzettend trots op.’