Free2Move in de Aa-landen is meer dan een jongerencentrum waar je kunt sporten. Jongeren komen hier naartoe als ze ‘het anders’ willen. Ze zijn op zoek naar een plek waar jongeren gelijkwaardig zijn aan elkaar, of als ze klaar zijn met hoe het tot dan is gegaan. Daar waar op school de jas niet uitgaat en de pet en de capuchon op blijven, zien jongerenwerkers Patrick en Elwin het tegenovergestelde. “Op het moment dat ze hier binnenkomen, gaat de jas uit en het petje af.”

Jongeren tussen de 14 en 24 jaar – jongens en een enkele meid – uit heel Zwolle en soms erbuiten komen naar Free2Move om te sporten, om een potje te gamen achter de Playstation, huiswerk te maken of gezamenlijk te koken en eten. En onbewust komen ze ook om gezien te worden. Patrick en Elwin gaan met ze in gesprek, reflecteren met ze en coachen.

in ‘Aa-huis’ is iedereen gelijk

Binnen de muren van Free2Move, of zoals veel jongeren nog steeds zeggen: het Aa-huis, zoals het jongerencentrum vroeger heette, is iedereen gelijk. Patrick legt de ‘regels’ uit aan de hand van een metafoor: “Als een badjuf een lijn in het water legt, heb je een baan gecreëerd. Je raakt de lijn niet, maar je voelt de kaders wel. Zo werkt dat bij ons ook. We hoeven zelden de lijnen aan te geven, maar voor iedereen die hier komt, is het wel duidelijk wat de banen zijn. Voor veel jongens zijn dat heel prettige en comfortabele banen, maar het is wel belangrijk dat ze er zijn. Ook al heb je buiten de muren van Free2Move een ander leven, hierbinnen hebben we onze eigen omgangsvormen met elkaar. Iedereen die hier binnenkomt – ongeacht culturele verschillen – conformeert zich aan de regels. Die regels hebben zich bewezen. Als je daar aan bijdraagt – alleen al door ze te accepteren – ben je welkom.”

Neus aan neus

“Soms staan we ook neus aan neus met een jongere. Een jongen was ‘soldaten’ aan het ronselen. Een jongen van de straat. Hij stond in de top X, dus door de politie als gevaarlijk gezien. Ik was er zo zat van”, vertelt Elwin. “Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik het hier niet wil zien, niet wil horen en niet wil weten. Hier binnen gebeurt dat gewoon niet. Dat had effect. Hij gaf me een knuffel en toen was het klaar.”

“Jezelf blijven is echt doodeng”

School is exit

“We hebben ook veel contact met scholen: Deltion College, Talentstad en Landstede. Er zijn altijd jongens die stage bij ons lopen. Nu zijn het er acht. Eigenlijk zijn het er teveel, maar als er iemand bij je aanklopt en hij móet op dat moment een plek hebben anders is school ‘exit’, wat doe je dan?”, zegt Elwin. “Er loopt nu een jongen stage, hij is heel introvert en lang gepest geweest. Hier lopen ook jongens rond die de pester zijn (geweest). Dat was in het begin een hele uitdaging. Bij zo’n jongen ligt op de loer dat hij zijn authenticiteit kwijtraakt. Dat hij zich gaat aanpassen. En als je niet authentiek bent, zullen de anderen zich van je distantiëren.” Elwin nodigt ze dan uit zichzelf te blijven. ”Dat is echt doodeng, maar we hebben hier inmiddels een sfeer gecreëerd waarin de boys hem accepteren en hij ervaart dat hij gewoon zichzelf mag zijn. Dat is supergaaf om te zien.”

24/7 contact

Patrick laat een appje zien van een jongen: verstuurd om 01.14 uur. Het contact met de jongeren gaat dag en nacht door, ook in het weekend. “De jongen die hier net aan de bar zat, is er vanmiddag weer en morgen staat hij weer op de stoep. En dan heeft ie ook iedere keer een vraag waar we iets mee gaan doen. Als hij mij op zondag appt dat ie met z’n handen in het haar zit, omdat er op maandag papierwerk naar een instantie moet, zeg ik niet ‘ik ben maandag weer aan het werk, kom dan maar terug’.”