Thuis in het huis van steunouder Irma

Alsof hij hier al jaren woont, opent Jesse van vijf met veel enthousiasme de voordeur van de woning van Irma en haar gezin. Iedere vrijdagmiddag is hij hier. Ook moeder Yfienke schuift regelmatig even aan tafel voor een kop thee en een goed gesprek over opvoeding, of gewoon over koetjes en kalfjes.

Behoefte aan rust

Yfienke zat een tijdje niet lekker in haar vel. Ze vertelt hoe dat voor haar was: “Na Corona moest ik weer zo wennen aan alles plannen en afspraken maken. Ik voelde me geen goede moeder. Op een gegeven moment was het gewoon te veel. Ik had even tijd nodig om tot rust te komen. Een hulpverlener vanuit het Sociaal wijkteam wees mij op Steunouder. Ik kende het al van een eerder moment dat het niet zo goed ging. Nu wilde ik het voor zijn en heb direct een afspraak met Bianca (destijds coördinator Steunouder) gemaakt.”

Een match?

Bianca ging op zoek naar een match met een gezin. Zo’n match wordt niet zomaar gemaakt. Bij de aanmelding vullen zowel de vraag- als de steunouder een uitgebreide lijst in waarin wordt gekeken naar (levens)overtuiging, wat je belangrijk vindt en hoe je in het leven staat. “Het is natuurlijk wel belangrijk dat het gezin dat jouw kind opvangt, een beetje hetzelfde in het leven staat,” vertelt Yfienke. “Ze dragen ook bij aan de opvoeding van jouw kind.”

“Ik weet gewoon dat het goed zit” – Yfienke

Irma en haar gezin zaten zo’n half jaar in het portfolio van Steunouder en bleken een goede match te zijn met Yfienke en Jesse. Ze startten met één middag per week: op de vrijdagmiddag is Jesse bij Irma. “Een middag in de week lijkt kort, maar als het vaker was geweest was het voor ons moeilijk geworden om het in te passen.”

‘Dit durven we wel aan’

Naast de overeenkomsten, zijn er ook verschillen in hoe Irma en Yfienke Jesse benaderen, vertelt Yfienke: “Ze hebben hun eigen inbreng, waar ik ook achtersta. Ze dragen echt bij aan de opvoeding.” Irma vult aan: “Je kunt je nooit 100% aanpassen, je blijft toch wie je bent. En in het begin was het echt wel even zoeken. Als je elkaar nog niet goed kent, ben je extra alert. Het is toch het kind van een ander. Nu we elkaar beter kennen is het meer ontspannen. Mijn man is echt de rust zelve. Dat geeft enorm veel stabiliteit. Als het moeilijk wordt, blijven we rustig. Het maakt wel dat je denkt ‘dit durven we wel aan’.” “De omgang met elkaar is echt op gelijkwaardige basis. “Het voelt niet als ‘zorgen voor’. We zijn er gewoon voor ze. We observeren niet, brengen geen verslag uit. Dat maakt heel veel uit bij het contact dat we hebben. Dit past gewoon heel erg goed bij ons als gezin.”

“We zijn er gewoon voor ze” – Irma

Dikke knuffels

Ook de zoons van Irma en haar man vinden het erg gezellig dat Jesse op vrijdagmiddag bij hen in het gezin is. En Jesse? Als de tuinpoort opengaat omdat de jongste zoon van Irma thuiskomt, veert Jesse op en deelt hij dikke knuffels uit. “Het is voor Jesse heel erg leuk om met de jongens te spelen, het verbreedt zijn omgeving.”

Afspraken geven rust

Het jaar met begeleiding vanuit Travers Welzijn zit er al lang op, maar de vrijdagmiddagafspraak blijft staan. Irma: “Het klinkt heel zakelijk, zo’n overeenkomst voor een jaar maar het is voor beide partijen nodig. Je kent elkaar namelijk niet. De afspraken geven rust. En de begeleiding vanuit Bianca is superfijn: ze is echt een topvrouw. Ze heeft aan een half woord genoeg.”