Door: Robin van Rossum, www.indebuurt.nl
Stel: je bent een thuiswonende student. Je volgt je lessen online, kan maar geen stageplek vinden en ziet je vrienden nauwelijks. Dan ligt eenzaamheid zo op de loer, zeker in coronatijd. “De problemen stapelen zich snel op”, zegt Bart Demmers. Hij is projectleider en adviseur van Impacter, een project van Travers Welzijn en ZwolleDoet! dat in Zwolle loopt om onder andere eenzame jongeren te ondersteunen.
Om je een beeld te schetsen: eenzaamheid onder jongeren is nog altijd een taboe. Uit Vlaams onderzoek blijkt dat zo’n drie tot tien procent van de jongeren chronisch eenzaam is. Het project Impacter, dat nu zo’n twee jaar bestaat, kan een jongere uit Zwolle mogelijk helpen. Zij zorgen ervoor dat jongeren iets terug willen doen voor de maatschappij en zichzelf ontwikkelen, vaak samen met een jongerencoach die hen opzoekt.
Eenzaamheid in coronatijd
Bart merkt dat eenzaamheid onder jongeren door corona een vlucht heeft genomen. “Ja, de problemen stapelen snel op. In de eerste lockdown zagen we dat jongeren wel energiek zijn en weer terugbouncen. Maar na zo’n ontspannende zomer en weer een schooljaar met online lessen, zie je dat het heel snel kan gaan. Dat jongeren heel veel moeite hebben om zich te focussen en te motiveren voor de online lessen. Of dat ze hun bijbaantje verliezen, geen stage kunnen vinden. En veel spanningen thuis hebben, omdat iedereen op elkaars lip zit en ze weinig contact hebben met leeftijdsgenoten”, zegt de projectleider. “Je ziet de problemen in elke laag van de bevolking terugkomen”, meent Bart.
Om bijvoorbeeld eenzaamheid te voorkomen, zoekt een jongerencoach van Impacter op waar jongeren zijn. Dat kan zowel offline als online zijn. Vervolgens gaat de coach met hen aan de slag. “Ze spreken af op een plek die jongeren het fijnst vinden. Dus dat kan bij iemand thuis, in De Stadkamer of in een wijkcentrum zijn. Het is heel laagdrempelig”, zegt Bart. Uiteindelijk ondernemen jongeren vaak samen met elkaar activiteiten. “We hebben een appgroep waarin jongeren met elkaar in contact kunnen komen. Daar komen ook initiatieven uit, zoals online (fris)borrels en spelletjesavonden. Op dit moment zijn ze bezig om een wandelclub op te richten, om coronaproof te wandelen.”
Van trashhunters tot kookclubs
In deze coronatijd zijn de activiteiten uitgebreid. “Jongeren hebben bijvoorbeeld een taart gebakken voor eenzame ouderen. En ze hebben als trashhunters met een kano afval uit de gracht gehaald.” Ook is er vanaf de eerste coronagolf een wekker-service opgezet, zodat ze elkaar uit bed bellen als iemand niet reageert in de appgroep. Een andere activiteit die nu wordt ontwikkeld, is een online kookclub. “Zo heb je sociaal contact en zorg je ervoor dat je ook goed voor jezelf blijft zorgen in deze tijd.”
Soms gaat het nog een stapje verder. “Een alleenstaande moeder met een jonge baby moest verhuizen. Toen hadden de jongeren een studentenvereniging erbij betrokken en waren er ineens twintig mensen opgetrommeld om te helpen met het inrichten van haar huis. Superleuk, en zo’n vrouw is er enorm mee geholpen en de jongeren ook”, zegt Bart.
Gezien worden
Volgens Bart is het grote voordeel van het project dat jongeren gezien worden en iets terug doen voor de maatschappij. Hij noemt als voorbeeld een pabo-student die de opleiding niet meer zag zitten. “Hij ging niet meer naar school en via zijn opleiding kwam hij bij ons terecht. Toen koos hij voor een jongerencoach die zelf ook haar opleiding niet heeft afgemaakt. Dat was wel een goede klik, dacht hij.” Na een paar gesprekken kwam hij tot de conclusie dat hij de opleiding nog een kans wilde geven. “Hij ging twee dagdelen op een school meelopen, met een docent die hij inspirerend vond. Daardoor vond hij zijn passie voor het lesgeven weer terug. Toen zei de Pabo: ‘Wat goed dat je dat doet, daar mag je wel studiepunten voor hebben.’ Toen zei hij: ‘Dank voor het aanbod, maar dít is van mij. Dit is mijn project. Ik wil er geen stage van maken.’”